Aan het werk!

Ons eerste werk week achter de rug.....

Op maandag 18 oktober dachten we dat het zover was. We werden opgehaald door Lester, onze tolk die de eerste 2 weken iedere dag met ons mee gaat om ons te helpen met Spaans. Ja, jullie denken zeker dat je na 2 weken Spaanse les wel wat spaans kan spreken. Is ook wel zo, maar toch is er voor de zekerheid iemand geregeld die ons even een handje helpt. Met name in het begin wel chill, omdat we ook nog eens moeten in komen en concentreren op tandheelkundig gebied.

Maar.... even terug naar maandag.... we werden dus opgehaald om 09.30 uur. We d achten dus dat we naar Mombacho gingen om daar kennis te maken met de mensen en afspraken te maken enzo. Maar in plaats van naar Mombacho (wat ongeveer 30 min van ons vandaan ligt) gingen we naar UCA (een organisatie die vanalles en nog wat regelt voor de boerendorpjes in de buurt). Daar hadden we een meeting met onder andere de mensen die het voor elkaar hebben gekregen dat we dit project kunnen uitvoeren. Ook onze andere tolk was daar om ons te verwelkomen. We hebben ons voorgesteld en er werd verteld wat we ongeveer gingen doen in de boerendorpjes. We waren na een uur al weer klaar en werden daarna weer thuis afgedropt (wat een service!!).

Dinsdag.... ja, eindelijk..... de dag dat we zouden beginnen met het echte werk! We werden weer door Lester opgehaald, maar dan iets eerder.... en wel om 6 uur!! Daar om kwart voor 7 aangekomen, ja ietsje te vroeg, moesten we even wachten op de leraren van de school. De kindertjes waren al aanwezig, maar ze durfden niet echt in de buurt te komen. Een van de kindertjes (Darwin heet ie en is 5 jaartjes oud) keek heel bang en wilde helemaal geen contact met ons maken. Niet aankijken, niet zwaaien en zeker niet dichterbij komen!
Na kennis te hebben gemaakt met de hoofd van de school, konden we onze spullen opzetten. We kregen een grote tafel, een kleine tafel, wat stoelen en een ton water. Daar moesten we het mee doen.
We kregen het eerste kindje voorgeschoteld. Kind op tafel, lamp op ons hoofd en kijken. Kind had niks, ging weer van tafel, kreeg een ballon omdat ie het zo goed had gedaan en op naar de volgende. Tweede kindje... same thing ongeveer. Derde kindje.... ja wel, onze niet vriend die geen contact met ons wilde. Moest een klein beetje huilen van de spanning. Hij zag er verder goed uit, had niks en kreeg een ballon. Meneer ging met een big smile van tafel en sinds dien zwaait ie en groet ie ons iedere dag!!! Ja, maatjes zijn we met m geworden!
Na ongeveer 5 kinderen te hebben behandeld en we bezig waren met de 6e keken we op naar de andere kinderen die al klaar waren of aan het wachten waren om aan de beurt te komen. En wat zien we...... alle kindjes (ja ook de kinderen die net op tafel waren geweest) hadden een lollie in de mond!!! Het was echt ongelofelijk!!! Ze snappen er duidelijk niks van hier! Maar goed, wij maar stug door werken. Zo ging de dag om. Het werk viel echt behoorlijk mee. We hadden het toch wat zwaarder verwacht!

Woensdag dacht Lester, we gaan wat later want de hoofd van de school is er toch niet zo vroeg, dus werden we om 7 uur opgehaald. Daar weer aangekomen, spullen klaar gelegd en weer aan het werk. Alle kindjes van 6-7 jaar hebben we bekeken. Om een uur of 11 waren de kindjes op en konden we weer naar huis. Ook gedurende deze ochtend zagen we dat de kinderen weer na een behandeling gewoon weer een lollie in hun mond stopten.....

Donderdag besloten we weer een beetje later te vertrekken. Half 8 werden we opgehaald. Want we hadden om 9 uur met de ouders en de hele school afgesproken in onze 'behandelkamer'. Daarvoor nog even 2 kinderen behandeld aangezien we te vroeg waren om meteen te beginnen. We dachten, we halen gewoon de hele school bij elkaar en de ouders van de kleine kinderen. Om 9 uur begonnen we met onze voorlichting en instructie! We begonnen met de vraag: wie weet waarom het belangrijk is om te poetsen. Het bleef even stil. Na 10 seconden stak er een vader zijn vinger op. Ja wel, hij wist ongeveer het antwoord. Gelukkig toch nog iemand die iets weet van tandenpoetsen
We hebben hen geprobeerd alles uit te leggen over tanden poetsen en waarom ze dus niet de hele dag met een lollie in de mond mogen lopen. Of dat echt tot hun door dringt, dat merken we later pas. Daarna hebben we de kinderen per groepje van 10 bij elkaar geroepen en ieder een tandenborstel gegeven om op school te poetsen. Ook toen hebben we opnieuw met hun de tanden gepoetsen om te kijken of ze het hadden begrepen. Het ging redelijk goed. We hebben met de hoofd van de school afgesproken om iedere dag met de kinderen te poetsen. Hopelijk poetsen ze dan iedere dag in ieder geval 1 keer per dag goed hun tanden. Dat zien we wel over 4 weken.

Vrijdag zijn we verder gegaan met het vullen van de vele gaatjes. En tot onze verbazing zagen we een stuk minder lollies voorbij gaan!! Hopelijk hebben ze toch iets van ons geleerd. Nu nog die gewoonte afleren en de lollies vervangen door iets gezond.

Zaterdag was een dag om uit te slapen en uit te rusten. We hebben werkelijk niks gedaan. Behalve de hele dag skypen.

Zondag ook weer niks gedaan. Bijna de hele dag weer skypen. We besloten uiteindelijk om te gaan zwemmen. We hadden onze bikini aangetrokken, handdoeken ingepakt en naar het hotel om de hoek. Bij het hotel kan je bijvoorbeeld een massage krijgen of je benen/armen/bikinilijn/snor laten waxen/harsen of een gezichtsbehandeling nemen. Na een behandeling mag je daarna ook nog (gratis) zwemmen. Twee vliegen in een klap dachten we. Toen we klaar waren met onze behandeling liepen we naar het zwembad. We gingen eerst even zitten op een van de vele ligstoelen. Het voelde toch wat frisjes aan. Dus dachten we: even een boek lezen. Na een bladzijde gelezen te hebben begon het te onweren!! We pakten toen maar gelijk onze spullen en liepen snel naar huis. Dan maar thuis chillen......