Van maandag 25 tot en met vrijdag 29 oktober zijn we hard aan het werk geweest. Het viel ons op dat de kinderen steeds minder met lollies en andere snoepjes in hun mond rondliepen. Gelukkig, onze voorlichting had toch nog gewerkt!
Woensdag was voor de kinderen een iets minder leuke dag… Er kwamen 2 Nicaraguaanse tandartsen mee naar de school om ons te helpen bij het doen van extracties. De kinderen merkten direct dat deze dag ‘anders’ was dan normaal, want ze begonnen te huilen en werkten niet mee. Met de beperkte middelen die we hadden werd het er niet beter op…
Vrijdagavond zijn we naar de airport gegaan met onze Nederlandse buurtjes, omdat toevallig de moeder van Fenna (ons buurmeisje) tegelijkertijd aankwam met de ouders van Jo. Als verrassing stonden we te wachten… te wachten… en te wachten. Toen de airport steeds leger werd begonnen we ons af te vragen of ze wel op het vliegtuig waren gestapt. Maar natuurlijk… kwamen ze als laatste aangesjokt.
Zaterdagochtend zijn we direct op pad gegaan richting San Juan del Sur. Daar aangekomen in onze eigen ‘casita’ hebben we heerlijk gerelaxed. Dit was ook wel nodig, want ‘s avonds hebben we een uur lang over een hobbelweg gereden in een ‘veevervoerwagen’ om naar schildpadden te kijken. Uiteindelijk waren de blauwe plekken zeer de moeite waard, er waren zoveel schildpadden dat moest uitkijken dat je niet per ongeluk op ze ging staan. Wel zielig voor die schildpadden dat we naar ze stonden te staren, terwijl zij daar met moeite een nest maakten en hun eitjes vervolgens er uit plopten. De volgende dag besloten we naar het strand te gaan… helaas gingen we met dezelfde ‘veevervoerwagen’ :s Alles is hier nog basic, dus geen lekkere ligbedjes, maar een gratis rots en je eigen handdoek, alles heeft zo z’n charme…
Na lekker bijgekomen te zijn van ons extra lange weekend, wilden we dinsdag vol goede moed weer aan het werk. Ook mijn ouders hadden er zin in! Bij de school aangekomen was er niemand aanwezig, het was ‘de dag van de doden’, alle kinderen waren dus vrij… Voor niks de hele reis afgelegd… Snel onze touroperator gebeld om te vragen of we nog een tour konden doen. Nadat we ons best hadden gedaan om op tijd terug te zijn in Granada, hebben we een uur gehiked om de top van de Momacho te bereiken. Onze tocht ging door een stukje bush, op de top van de vulkaan was er een uitzicht over stad Granada en de verschillende lago’s. Vooral mijn moeder werd erg blij van de orchideeën die op de top van de vulkaan groeiden.
Woensdag was Jo’s verjaardag, toch een beetje vreemd in een vreemd land, zonder veel bekenden. Gelukkig bestaat er Skype en Facebook! ‘s Ochtends aan het werk gegaan met ouders, ook vandaag werden er extracties uitgevoerd. Voor de mensen die mijn moeder goed kennen: ‘ze was in haar element!’ In de middag naar Las Isletas gevaren, om mijn ouders te laten zien hoe mooi het daar is. Aan de kant van een eilandje nog even een ‘vers van de boom afgehakte kokosnoot’ gedronken voor het ultieme vakantiegevoel. ‘s Avonds een verjaardagsdiner gehad, helaas was het eten niet bij iedereen goed gevallen … met naweeën tot en met de volgende dag….
Donderdag eindelijk aan onze 2e escuela begonnen: José Dolores Estrada. De docenten op deze school waren een stuk minder enthausiast. Het eerste dat we hoorden was 'dat ze het te druk hadden'...
Vrijdagmiddag richting Managua vertrokken om nog even te relaxen in het hotel en te shoppen aan de overkant van het hotel. Helaas weten we nu dat er echt niks te shoppen valt hier… Daarom maar even haartjes geknipt en manicure/pedicure laten doen, dat alles voor maar €16,- Zaterdagavond was het alweer bijna tijd om afscheid te nemen van mijn ouders, zij vertrokken zondagochtend 05.00 uur richting Nederland. Daarom nog even lekker(!) gegeten in het hotel, lobster en steak! Hmmmm!
Zondag hebben wij tot 15.00u nog aan het zwembad gelegen om vervolgens met de expressbus terug te gaan naar Granada, back 2 reality…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten