De laatste weken......

Gedurende de laatste weken hebben we veel dagen met Carla en Tamara doorgebracht. Ze zijn met ons naar verschillende restaurantjes en barretjes gegaan, sightseeing in Managua, Lago de Apoyo, en naar het noorden van het land. Daar hebben we in Estali en Somoto wat sightseeing gedaan. We zijn voor de zoveelste keer gaan hiken. Aan het begin van de hike hadden ze ons nog gevraagd of we te paard wilden, maar zoals bekend slaat Jo dit af. Nog niet halverwege hadden we daar natuurlijk een beetje spijt van. We moesten door laag water lopen met onze prachtige hike schoenen, lang klimmen en ver lopen in die smorende hitte. Uiteindelijk zijn we uitgeput boven aangekomen. Fantastisch uitzicht op een deel van de berg aan de overkant met aan de voet ook een ondiep rivier. Na te hebben genoten van het uitzicht kregen we te horen dat we terug moesten lopen naar het stuk waar we naar stonden te kijken. Ja weer het zelfde pad af maar dan naar beneden. Ook lastig als je al moe bent.
Beneden aangekomen liepen we langs het rivier naar een bootje dat op ons stond te wachten. We stapten allen in de boot en we werden een klein stukje naar de overkant van het water gebracht waar een ander bootje op ons stond te wachten. Na het overhevelen van de passagiers, sprong de kapitein van het rubberen bootje het IJSKOUDE water in om ons ongeveer 400 meter te trekken richting de waterval. Tijdens dit boot ritje mochten we ook het water in springen. Jo was wel zo dapper om erin te springen!! Echt heel dapper, want het water was echt ijskoud. Na een stukje te hebben gezwommen ging ze het water uit om over een klein heuveltje te lopen en aan de andere kant weer het water in te gaan. Halverwege het heuveltje kreeg ze kramp in haar voet! Ze kon niet verder lopen! Jo maar trekken aan haar tenen om de kramp tegen te gaan. Na een paar keer proberen een stap te zetten, werd ze door de guide maar opgetild en in het bootje gedropt. Na 200 meter met boot waren we aangekomen bij de waterval die nog 50 meter verder was dan onze eindbestemming. Het was dus de bedoeling om zwemmend naar de waterval te gaan en het zelf daar te bezichtigen. Uiteindelijk hebben we dus geen waterval gezien! Terug naar de auto en op naar ons slaap plekje.
We hebben in Estali gelogeerd ergens hoog in de bergen. Ze hadden ons al erop voorbereid dat het 's avonds koud zou worden, ongeveer 12 graden. Maar we hebben het toch een beetje onderschat hoe koud 12 graden is. In een cabin van een paar aan elkaar getimmerde houten planken zonder verwarming, zonder isolatie en een dun dekentje hebben we de nacht doorgebracht. Ongedouched en met dezelfde kleren waren we het bed ingestapt om te gaan slapen. Douchen was op dat moment geen optie. Veel te koud, geen warm water en geen schone warme kleren!! We weten nu in ieder geval dat kamperen niks voor ons is!
's Ochtends zijn we weer gaan hiken op een andere berg, om later onze andere guide te ontmoeten. Deze guide bracht ons naar een legendarische man die 29 jaar niet naar de stad is gegaan maar daar diep in de bergen is gebleven om in de stenen en keien zijn kunstwerken in te graveren. Een hele aparte vent, die volgens ons niet helemaal 100% is. Ook heeft ie volgens ons die 29 jaar niet gedouched. Maar hij heeft daarvoor wel een soort onderscheiding gekregen, omdat hij die 29 jaar daar is gebleven met zijn kunstwerkjes. Wel indrukwekkend.
Na de man te hebben bewonderd, zijn we naar een andere waterval gegaan, maar dan van onderen. Mooi uitzicht! Jammer genoeg schijnt het water daar vervuild te zijn dus zwemmen was geen optie. Niet dat we van plan waren om nog een duik te nemen....
Na al het touren hebben we in Estali een lekker steakje gegeten! Yum! Met volle buik teruggereden naar de bewoonde wereld, een reis van ongeveer 2 1/2 tot 3 uur. Helemaal kapot waren we!
Zaterdag ons laatste dag in Nicaragua. Carla had ons opgehaald om naar Managua gebracht te worden met onze overvolle koffers. Daar samen met Carla en Tamara nog meer inkopen gedaan om onze koffers nog iets meer te vullen. Was niet echt een goed idee maar het had niet uitgemaakt, want we hadden al overvracht. We hadden beter ook een extra koffer kunnen kopen en de extra kosten samen delen, maar we hadden hoop dat er een lieve aardige ground stuard ons zou helpen met onze extra kilootjes. Helaas, daar ter plekke moesten we onze koffers opnieuw ordenen. Zelfs met ordenen lukte het niet. Uiteindelijk een nieuwe handbag gekocht en spullen overgeheveld. Deze grote handbag ook naar de bagageruimte gestuurd. Vliegtuig ingestapt en op naar Houston. Wat een ramp!
In Housten natuurlijk nog meer inkopen gedaan en even lekker seafood gegeten. We moesten daar 5 uurtjes blijven hangen, wat moet je anders doen dan shoppen en eten!
Nadat we ons hebben volgepropt met food stapten we het vliegtuig in naar NL, waar de graadjes onder de nul ons te wachten stonden. Heerlijk, back home!!!!!!!!!!!!!!

The story continues...

@ the Evening Masaya Vulcano Tour: een mooi uitzicht over het gebied, een hike naar de top van de vulkaan en terug naar beneden in het donker. Vervolgens de grotten in met zaklamp en helm vanwege de vallende stenen. Daarna kwam het engste moment van de tour: naar de vleermuizen! Gelukkig bleek het mee te vallen, want we bleven alleen voor de ingang van de grot staan... met bijbehorende luchtjes :s Na onze tour werden we opgehaald door de Nicaraguaanse tandartsen Carla en Tamara, om naar een Nicaraguaanse b-dayparty te gaan met als thema ' Hawaï '... er was een live band, lekker eten, Nicaraguaanse rum en een piñata, waar Jo ook nog even een paar keer flink tegen aan heeft gemept! :)

Maandag weer aan het werk gegaan voor het geven van poetsinstructies en uitleg aan de ouders. Blijkbaar interesseert het de ouders niet zoveel, gezien de lage opkomst. Dinsdag gingen we terug naar de 1e school voor de eerste evaluaties. Hetgene waar we bang voor waren werd helaas werkelijkheid... Vanwege de schoolvakantie die inmiddels al van start is gegaan, waren er maar 6 van de 20 kinderen komen opdagen... Heel erg balen dus...

Woensdagochtend om 6uur zaten we in de bus richting San Juan del Sur om weer te meeten met Joël. Daar aangekomen meteen een boot gehuurd, met de bedoeling om te gaan snorkelen. Helaas was het water zo koud, dat we besloten om even een uurtje op een bijna leeg strand te chillen. Blijkbaar dachten een paar mensen verderop dat ze alleen waren, want ze lagen er naakt... Aan het eind van de middag weer op pad gegaan om te gaan vissen! Naomi 'the fisherwoman' had maar liefst 5 vissen gevangen, alle mannen op de boot (die ieder maar 1 visje hebben gevangen) jaloers natuurlijk!!! Na de sunset naar een restaurant gelopen, waar onze eigen gevangen visjes werden bereid... en wij ze natuurlijk lekker hebben opgegeten met onze 'vismaatjes'. De volgende ochtend had Jo haar eerst surfles, terwijl Naomi er voor koos om te relaxen op het strand. Ook de volgende dag nog lekker gerelaxed op het strand en 'wat golfjes gepakt', dat hadden we wel verdient na al dat harde werken van ons! =D

Na zondag 'thuis' even kleren te hebben gewassen etc, gingen we maandagochtend alweer op pad naar de volgende stad: Leon. Daar logeerden we in Posada Doña Blanca (Bed&Breakfast), gelukkig een schone(!) kamer en aardige mensen. In de middag gingen we naar Cerro Negro om te sandboarden. De klim naar boven (met gewone gympjes) was echt een hel, maar boven op de vulkaan was er natuurlijk weer een heel mooi uitzicht. Helaas was het boarden voor Naomi niet het succes waar ze op had gehoopt, want haar board had een afwijking naar rechts en ging maar 30 km/u ipv 70 km/u. Voordeel was dat ze niet helemaal zwart naar beneden kwam, terwijl Joël en Jo tot op hun tanden zwart zagen van het vulkaanzand. De volgende ochtend de stad verkend en er achter gekomen dat er een staking was van de taxichaffeurs! Dat moest natuurlijk weer uitgerekend gebeuren terwijl wij daar waren... Het was zooo warm in Leon dat Jo&Jo besloten met het OV richting het strand, Las Peñitas, te gaan. Naomi had geen zin in een oververhitte busreis, zij bleef lekker in de airco van haar hotelkamer.
Woensdag vertrokken we richting Managua, dus we hoopten dat de taxi's alweer zouden rijden om ons naar het busstation te brengen aan de rand van de stad, maar HELAAS! Joël moest met zijn megakoffer lopen, ongeveer 14 blokken zouden het zijn...totdat we onderweg een becak(=fietstaxi) tegenkwamen. Wij met 3 personen, een grote koffer, een trolly en 2 rugzakken allemaal in dat ding, je kan je voorstellen dat die jongen zich heeft rotgezweet...

Woensdagavond hadden we in Managua afgesproken met de Nicaraguaanse tandartsen van het project om samen te eten/borrelen. Na een aantal cocktails en sangria tijdens de happy hours van verschillende tentjes, begonnen we ons licht in ons hoofd te voelen...

De volgende ochtend vroeg vertrok Joël terug naar Nederland, met een temperatuur van -6C in het vooruitzicht! Wij blijven de komende 2 weken nog even genieten van het zonnetje! :)

KOUD!

Maandag ochtend….. het was koud!! Inderdaad… niet te geloven dat het hier toch zo koud zou zijn (ongeveer een graad of 20 gokken we). We waren om 06.30 uur al onderweg naar de bushalte om onze bus te nemen richting Mombacho. Alle raampjes stonden net als altijd wijd open. Aan de mensen te zien hadden ze het ook koud. Velen liepen met jas en trui aan. Heel vreemd om te zien in een warm land.

Aangekomen op school wilden we gelijk aan de slag (zonder ouders van Jo helaas). Tot onze grote verbazing waren er helemaal geen kinderen aanwezig!! Ze waren ons vergeten te vertellen dat er geen les zou zijn op maandag en dinsdag. Uiteindelijk hebben we het toch voor elkaar gekregen om 10 kinderen bij elkaar te krijgen en nog wat behandelingen kunnen doen. Ook dinsdag dachten we slim te zijn en weer een aantal kindertjes te laten komen. Helaas waren er maar 3 komen opdagen. Beetje teleurgesteld gingen we om half 12 maar terug naar huis.

Woensdag was een normale behandeldag.

Donderdag hebben we samen met een van de tandartsen uit Granada extracties uitgevoerd. Dat ging gelukkig soepeler dan bij de eerste school. Geen huilende/krijsende kinderen!

Vrijdag was er geen school, want de school zou geverfd worden. We hebben met de docenten afgesproken om toch alle ouders en kinderen bij elkaar te halen om hun voorlichting te geven. Om 8 uur was de afspraak. Wij waren er natuurlijk netjes om 8 uur aangekomen…. maar de ouders….. nergens te bekennen. We besloten hun een kans te geven en hebben 45 min gewacht. Om kwart voor 9 waren er 5 ouders aanwezig met een aantal kinderen. De rest…. geen idee. We begonnen om 9 uur met onze voorlichting. In de tussentijd 1 ouder bij gekomen. Beetje jammer weer, maar goed.

Het is weer weekend en we krijgen bijna weer bezoek uit NL….

Joël, vriendje van Joanna komt op bezoek (14 november). ’s Avonds om een uur of 21.30 uur komt hij aan op het vliegveld. Natuurlijk is vervoer naar Granada al geregeld. Deze was zo goed geregeld dat Joanna al om 19.45 uur werd opgehaald om naar het vliegveld te rijden (wat ongeveer een uur van Granada af ligt). Joanna alleen met de driver in het busje…. die natuurlijk alleen maar Spaans spreekt!! Ja, Joanna wordt gedwongen haar Spaans te praktiseren. Het lukt haar aardig :P!

Maandag geen school…. We kregen een dag van tevoren te horen dat er geen school was dus een dagje vrij.

Dinsdag ochtend wel gelijk weer aan de slag… met Joël, onze nieuwe assistent deze week. Hij doet het goed moeten we eerlijk toegeven hahaha. We gaan als een speer door de behandelingen heen.

Woensdag dachten we, het ging gisteren hartstikke goed , dus we nemen Joël maar weer een dagje in dienst. Donderdag dachten we natuurlijk hetzelfde….. Maar na donderdag dacht Joël er anders over…. “Vrijdag ga ik niet mee!!” Gelukkig hoefde het ook niet, want we hadden vrijdag met de tandartsen afgesproken om extracties te gaan doen. Alles verliep soepeltjes op 2 kinderen na. Die waren zo aan het tegenspartelen dat zelfs de behandelende tandarts het bijna had opgegeven. Uiteindelijk wel goed afgelopen.

Die middag hadden we een Canopy tour gepland om de week avontuurlijk af te sluiten. Het was ontzettend leuk!! Echt een aanrader voor onze opvolgers of voor eventuele vakantiegangers!!!

Ook hebben we met een van de tandartsen afgesproken om ‘s avond naar de discotheek te gaan in Managua. Wat een ervaring…. Hebben we dan ook een keer meegemaakt. Een stuk of 25 jongeren vierden daar hun verjaardag op z’n “my sweet sixteen” party style, maar dan waren ze geen 16 geworden maar een stuk ouder….

Vandaag (zaterdag) gaan Jo & Jo naar de Masaya night tour waar ze in een grot van de Masaya-vulkaan induiken om daar de vleermuizen tegemoet gaan!!

A story to be continued……

Bezoek uit Nederland! :-)

Van maandag 25 tot en met vrijdag 29 oktober zijn we hard aan het werk geweest. Het viel ons op dat de kinderen steeds minder met lollies en andere snoepjes in hun mond rondliepen. Gelukkig, onze voorlichting had toch nog gewerkt!

Woensdag was voor de kinderen een iets minder leuke dag… Er kwamen 2 Nicaraguaanse tandartsen mee naar de school om ons te helpen bij het doen van extracties. De kinderen merkten direct dat deze dag ‘anders’ was dan normaal, want ze begonnen te huilen en werkten niet mee. Met de beperkte middelen die we hadden werd het er niet beter op…

Vrijdagavond zijn we naar de airport gegaan met onze Nederlandse buurtjes, omdat toevallig de moeder van Fenna (ons buurmeisje) tegelijkertijd aankwam met de ouders van Jo. Als verrassing stonden we te wachten… te wachten… en te wachten. Toen de airport steeds leger werd begonnen we ons af te vragen of ze wel op het vliegtuig waren gestapt. Maar natuurlijk… kwamen ze als laatste aangesjokt.

Zaterdagochtend zijn we direct op pad gegaan richting San Juan del Sur. Daar aangekomen in onze eigen ‘casita’ hebben we heerlijk gerelaxed. Dit was ook wel nodig, want ‘s avonds hebben we een uur lang over een hobbelweg gereden in een ‘veevervoerwagen’ om naar schildpadden te kijken. Uiteindelijk waren de blauwe plekken zeer de moeite waard, er waren zoveel schildpadden dat moest uitkijken dat je niet per ongeluk op ze ging staan. Wel zielig voor die schildpadden dat we naar ze stonden te staren, terwijl zij daar met moeite een nest maakten en hun eitjes vervolgens er uit plopten. De volgende dag besloten we naar het strand te gaan… helaas gingen we met dezelfde ‘veevervoerwagen’ :s Alles is hier nog basic, dus geen lekkere ligbedjes, maar een gratis rots en je eigen handdoek, alles heeft zo z’n charme…

Na lekker bijgekomen te zijn van ons extra lange weekend, wilden we dinsdag vol goede moed weer aan het werk. Ook mijn ouders hadden er zin in! Bij de school aangekomen was er niemand aanwezig, het was ‘de dag van de doden’, alle kinderen waren dus vrij… Voor niks de hele reis afgelegd… Snel onze touroperator gebeld om te vragen of we nog een tour konden doen. Nadat we ons best hadden gedaan om op tijd terug te zijn in Granada, hebben we een uur gehiked om de top van de Momacho te bereiken. Onze tocht ging door een stukje bush, op de top van de vulkaan was er een uitzicht over stad Granada en de verschillende lago’s. Vooral mijn moeder werd erg blij van de orchideeën die op de top van de vulkaan groeiden.

Woensdag was Jo’s verjaardag, toch een beetje vreemd in een vreemd land, zonder veel bekenden. Gelukkig bestaat er Skype en Facebook! ‘s Ochtends aan het werk gegaan met ouders, ook vandaag werden er extracties uitgevoerd. Voor de mensen die mijn moeder goed kennen: ‘ze was in haar element!’ In de middag naar Las Isletas gevaren, om mijn ouders te laten zien hoe mooi het daar is. Aan de kant van een eilandje nog even een ‘vers van de boom afgehakte kokosnoot’ gedronken voor het ultieme vakantiegevoel. ‘s Avonds een verjaardagsdiner gehad, helaas was het eten niet bij iedereen goed gevallen … met naweeën tot en met de volgende dag….

Donderdag eindelijk aan onze 2e escuela begonnen: José Dolores Estrada. De docenten op deze school waren een stuk minder enthausiast. Het eerste dat we hoorden was 'dat ze het te druk hadden'...

Vrijdagmiddag richting Managua vertrokken om nog even te relaxen in het hotel en te shoppen aan de overkant van het hotel. Helaas weten we nu dat er echt niks te shoppen valt hier… Daarom maar even haartjes geknipt en manicure/pedicure laten doen, dat alles voor maar €16,- Zaterdagavond was het alweer bijna tijd om afscheid te nemen van mijn ouders, zij vertrokken zondagochtend 05.00 uur richting Nederland. Daarom nog even lekker(!) gegeten in het hotel, lobster en steak! Hmmmm!

Zondag hebben wij tot 15.00u nog aan het zwembad gelegen om vervolgens met de expressbus terug te gaan naar Granada, back 2 reality…

Aan het werk!

Ons eerste werk week achter de rug.....

Op maandag 18 oktober dachten we dat het zover was. We werden opgehaald door Lester, onze tolk die de eerste 2 weken iedere dag met ons mee gaat om ons te helpen met Spaans. Ja, jullie denken zeker dat je na 2 weken Spaanse les wel wat spaans kan spreken. Is ook wel zo, maar toch is er voor de zekerheid iemand geregeld die ons even een handje helpt. Met name in het begin wel chill, omdat we ook nog eens moeten in komen en concentreren op tandheelkundig gebied.

Maar.... even terug naar maandag.... we werden dus opgehaald om 09.30 uur. We d achten dus dat we naar Mombacho gingen om daar kennis te maken met de mensen en afspraken te maken enzo. Maar in plaats van naar Mombacho (wat ongeveer 30 min van ons vandaan ligt) gingen we naar UCA (een organisatie die vanalles en nog wat regelt voor de boerendorpjes in de buurt). Daar hadden we een meeting met onder andere de mensen die het voor elkaar hebben gekregen dat we dit project kunnen uitvoeren. Ook onze andere tolk was daar om ons te verwelkomen. We hebben ons voorgesteld en er werd verteld wat we ongeveer gingen doen in de boerendorpjes. We waren na een uur al weer klaar en werden daarna weer thuis afgedropt (wat een service!!).

Dinsdag.... ja, eindelijk..... de dag dat we zouden beginnen met het echte werk! We werden weer door Lester opgehaald, maar dan iets eerder.... en wel om 6 uur!! Daar om kwart voor 7 aangekomen, ja ietsje te vroeg, moesten we even wachten op de leraren van de school. De kindertjes waren al aanwezig, maar ze durfden niet echt in de buurt te komen. Een van de kindertjes (Darwin heet ie en is 5 jaartjes oud) keek heel bang en wilde helemaal geen contact met ons maken. Niet aankijken, niet zwaaien en zeker niet dichterbij komen!
Na kennis te hebben gemaakt met de hoofd van de school, konden we onze spullen opzetten. We kregen een grote tafel, een kleine tafel, wat stoelen en een ton water. Daar moesten we het mee doen.
We kregen het eerste kindje voorgeschoteld. Kind op tafel, lamp op ons hoofd en kijken. Kind had niks, ging weer van tafel, kreeg een ballon omdat ie het zo goed had gedaan en op naar de volgende. Tweede kindje... same thing ongeveer. Derde kindje.... ja wel, onze niet vriend die geen contact met ons wilde. Moest een klein beetje huilen van de spanning. Hij zag er verder goed uit, had niks en kreeg een ballon. Meneer ging met een big smile van tafel en sinds dien zwaait ie en groet ie ons iedere dag!!! Ja, maatjes zijn we met m geworden!
Na ongeveer 5 kinderen te hebben behandeld en we bezig waren met de 6e keken we op naar de andere kinderen die al klaar waren of aan het wachten waren om aan de beurt te komen. En wat zien we...... alle kindjes (ja ook de kinderen die net op tafel waren geweest) hadden een lollie in de mond!!! Het was echt ongelofelijk!!! Ze snappen er duidelijk niks van hier! Maar goed, wij maar stug door werken. Zo ging de dag om. Het werk viel echt behoorlijk mee. We hadden het toch wat zwaarder verwacht!

Woensdag dacht Lester, we gaan wat later want de hoofd van de school is er toch niet zo vroeg, dus werden we om 7 uur opgehaald. Daar weer aangekomen, spullen klaar gelegd en weer aan het werk. Alle kindjes van 6-7 jaar hebben we bekeken. Om een uur of 11 waren de kindjes op en konden we weer naar huis. Ook gedurende deze ochtend zagen we dat de kinderen weer na een behandeling gewoon weer een lollie in hun mond stopten.....

Donderdag besloten we weer een beetje later te vertrekken. Half 8 werden we opgehaald. Want we hadden om 9 uur met de ouders en de hele school afgesproken in onze 'behandelkamer'. Daarvoor nog even 2 kinderen behandeld aangezien we te vroeg waren om meteen te beginnen. We dachten, we halen gewoon de hele school bij elkaar en de ouders van de kleine kinderen. Om 9 uur begonnen we met onze voorlichting en instructie! We begonnen met de vraag: wie weet waarom het belangrijk is om te poetsen. Het bleef even stil. Na 10 seconden stak er een vader zijn vinger op. Ja wel, hij wist ongeveer het antwoord. Gelukkig toch nog iemand die iets weet van tandenpoetsen
We hebben hen geprobeerd alles uit te leggen over tanden poetsen en waarom ze dus niet de hele dag met een lollie in de mond mogen lopen. Of dat echt tot hun door dringt, dat merken we later pas. Daarna hebben we de kinderen per groepje van 10 bij elkaar geroepen en ieder een tandenborstel gegeven om op school te poetsen. Ook toen hebben we opnieuw met hun de tanden gepoetsen om te kijken of ze het hadden begrepen. Het ging redelijk goed. We hebben met de hoofd van de school afgesproken om iedere dag met de kinderen te poetsen. Hopelijk poetsen ze dan iedere dag in ieder geval 1 keer per dag goed hun tanden. Dat zien we wel over 4 weken.

Vrijdag zijn we verder gegaan met het vullen van de vele gaatjes. En tot onze verbazing zagen we een stuk minder lollies voorbij gaan!! Hopelijk hebben ze toch iets van ons geleerd. Nu nog die gewoonte afleren en de lollies vervangen door iets gezond.

Zaterdag was een dag om uit te slapen en uit te rusten. We hebben werkelijk niks gedaan. Behalve de hele dag skypen.

Zondag ook weer niks gedaan. Bijna de hele dag weer skypen. We besloten uiteindelijk om te gaan zwemmen. We hadden onze bikini aangetrokken, handdoeken ingepakt en naar het hotel om de hoek. Bij het hotel kan je bijvoorbeeld een massage krijgen of je benen/armen/bikinilijn/snor laten waxen/harsen of een gezichtsbehandeling nemen. Na een behandeling mag je daarna ook nog (gratis) zwemmen. Twee vliegen in een klap dachten we. Toen we klaar waren met onze behandeling liepen we naar het zwembad. We gingen eerst even zitten op een van de vele ligstoelen. Het voelde toch wat frisjes aan. Dus dachten we: even een boek lezen. Na een bladzijde gelezen te hebben begon het te onweren!! We pakten toen maar gelijk onze spullen en liepen snel naar huis. Dan maar thuis chillen......

Graduation @ SSX

Ook afgelopen week weer elke ochtend Spaanse palabras, verbos en gramática geleerd. Jo werd er een beetje gek van halverwege de week, toch maar stug door gegaan, gelukkig gingen we elke middag weer op pad.
Maandag hebben we sigaren gerold bij 'Doña Elba Cigar', leuke ervaring... vooral die papagaai... die Jo niet heel erg leuk vond, de foto's spreken voor zich.
Dinsdag eerst een work-out gedaan van een kilometer bergopwaarts, om vervolgens aan te komen bij 'Fortaleza de Coyotepe'. Volledig bezweet en uitgeput genoten we van het mooie uitzicht van Granada, Masaya en Managua en de 'Lagos'. Nadat we afgekoeld waren, gingen we de tunnels van het Fort in, deze zaten vol met vleermuizen :s !!!! In deze tunnels werden mensen tot in de jaren '70 gemarteld door de Somosa-family, het bloed zat nog op de muren...
Woensdag was het weer tijd voor een beetje 'ontspanning', salsa en merengue... we kregen buikpijn van het lachen :D :D :D Natuurlijk waren we weer bezweet en uitgeput!
Donderdag hadden we een avondactiviteit: de Mercado Artesanías met een dansvoorstelling. In het begin leuk om naar te kijken, maar na 2 uur hadden we het wel een beetje gezien.
Vrijdag was onze laatste dag Spaanse les, aan het eind van de ochtend kregen we onze diploma uitgereikt :) Aan het eind van de middag nog even geleerd hoe we een Mojito en nog 2 cocktails moesten maken... en natuurlijk opgedronken. Nee, we hoefden niet naar huis gedragen te worden, we hebben ons keurig gedragen :p

Zaterdag naar de Mercado van Granada geweest voor een paar cheape inkopen. Daarna lekker Tip-Top (=Nicaraguaanse 'KFC') gegeten... 2 Menu's voor nog geen €6! inclusief airco!!!! Wat een feest...
Zondag hebben we even de tourist uitgehangen. We zijn met een private bus naar een aantal touristische spots geweest in Masaya en omgeving. We hebben een vulkaan 'van binnen' gezien en vooral geroken... Deze moesten natuurlijk gedeeltelijk beklimmen, dus je raadt het al... bezweet en uitgeput... voor de zoveelste keer! Aan het eind van de middag nog even afgekoeld in Lago de Masaya, vreemd water aangezien het een krater is, niet zoet en ook niet zout... Voor meer belevenissen die dag, verwijzen we jullie naar onze foto's.

Maandag gaan we dan echt aan het werk...

1e week Spaanse les

Afgelopen maandag, 4 oktober, gingen we voor het eerst naar school. Daar volledig bezweet aangekomen, stonden wij om 8u voor een gesloten deur. We begrepen er helemaal niets van... Na met handen en voeten aan een voorbijganger gevraagd te hebben hoe laat het was, kwamen we tot de ontdekking dat we 1 uur vooruit leefden... het was geen 8 uur, maar pas 7u!!!!!!!!! Dus wij volledig bezweet weer terug naar huis.... om vervolgens 3 kwartier later weer naar school te gaan.
We kregen ieder een ´profesora´ toegewezen en gingen direct intensief aan de slag. Ons was gezegd dat de leraren Engels konden, maar dit blijkt niet zo te zijn. Wel heel goed voor ons Spaans, dat we inmiddels een beetje kunnen spreken... Gelukkig zitten we niet de hele dag in ons boek, maar hebben we 2x in de week een ´clase visual´ en elke middag is er een activiteit.
We hebben verschillende dingen gedaan...
Maandag hebben we gevaren bij Las Isletas... even afkoelen... en lekgeprikt worden...
Dinsdagochtend zijn we naar de lokale markt geweest om daar meer Spaanse woordjes te leren. Warm, stinken, druk... iets dat we niet gewend zijn op de Nederlandse markt. In de middag met het lokale openbaar vervoer gegaan, dat betekende ZWETEN! Na 45 min kwamen we aan bij San Juan del Oriente, een plaatsje waar ze `pottenbakken´. Een beetje saai, maar wel goed voor het toerisme van Nica. De terugreis ging een stuk sneller met Latino muziek op de achtergrond... maar nog steeds met hetzelfde lokale openbaar vervoer...
Woensdag... lekker een middagje vrij
Donderdag kregen we kookles op school, we hebben ´sopa de queso´ gemaakt...mMmmM....
Vrijdag hebben we voor het eerst kennis gemaakt met een Nicaraguaanse ´emergency´, we zouden dansles krijgen, maar de dansleraar had een spoedgeval, dus kon helaas niet komen. Deze les is uitgesteld naar volgende week... Wordt vervolgd....
Vandaag zijn we voor het eerst naar een NORMALE supermarkt geweest, waar gelukkig Amerikaanse&Nederlandse producten werden verkocht... Naomi knapte er helemaal van op!
Er is alweer een weekje voorbij... aankomende week nog in de boeken... en dan gaan we ECHT aan het werk!