Gedurende de laatste weken hebben we veel dagen met Carla en Tamara doorgebracht. Ze zijn met ons naar verschillende restaurantjes en barretjes gegaan, sightseeing in Managua, Lago de Apoyo, en naar het noorden van het land. Daar hebben we in Estali en Somoto wat sightseeing gedaan. We zijn voor de zoveelste keer gaan hiken. Aan het begin van de hike hadden ze ons nog gevraagd of we te paard wilden, maar zoals bekend slaat Jo dit af. Nog niet halverwege hadden we daar natuurlijk een beetje spijt van. We moesten door laag water lopen met onze prachtige hike schoenen, lang klimmen en ver lopen in die smorende hitte. Uiteindelijk zijn we uitgeput boven aangekomen. Fantastisch uitzicht op een deel van de berg aan de overkant met aan de voet ook een ondiep rivier. Na te hebben genoten van het uitzicht kregen we te horen dat we terug moesten lopen naar het stuk waar we naar stonden te kijken. Ja weer het zelfde pad af maar dan naar beneden. Ook lastig als je al moe bent.
Beneden aangekomen liepen we langs het rivier naar een bootje dat op ons stond te wachten. We stapten allen in de boot en we werden een klein stukje naar de overkant van het water gebracht waar een ander bootje op ons stond te wachten. Na het overhevelen van de passagiers, sprong de kapitein van het rubberen bootje het IJSKOUDE water in om ons ongeveer 400 meter te trekken richting de waterval. Tijdens dit boot ritje mochten we ook het water in springen. Jo was wel zo dapper om erin te springen!! Echt heel dapper, want het water was echt ijskoud. Na een stukje te hebben gezwommen ging ze het water uit om over een klein heuveltje te lopen en aan de andere kant weer het water in te gaan. Halverwege het heuveltje kreeg ze kramp in haar voet! Ze kon niet verder lopen! Jo maar trekken aan haar tenen om de kramp tegen te gaan. Na een paar keer proberen een stap te zetten, werd ze door de guide maar opgetild en in het bootje gedropt. Na 200 meter met boot waren we aangekomen bij de waterval die nog 50 meter verder was dan onze eindbestemming. Het was dus de bedoeling om zwemmend naar de waterval te gaan en het zelf daar te bezichtigen. Uiteindelijk hebben we dus geen waterval gezien! Terug naar de auto en op naar ons slaap plekje.
We hebben in Estali gelogeerd ergens hoog in de bergen. Ze hadden ons al erop voorbereid dat het 's avonds koud zou worden, ongeveer 12 graden. Maar we hebben het toch een beetje onderschat hoe koud 12 graden is. In een cabin van een paar aan elkaar getimmerde houten planken zonder verwarming, zonder isolatie en een dun dekentje hebben we de nacht doorgebracht. Ongedouched en met dezelfde kleren waren we het bed ingestapt om te gaan slapen. Douchen was op dat moment geen optie. Veel te koud, geen warm water en geen schone warme kleren!! We weten nu in ieder geval dat kamperen niks voor ons is!
's Ochtends zijn we weer gaan hiken op een andere berg, om later onze andere guide te ontmoeten. Deze guide bracht ons naar een legendarische man die 29 jaar niet naar de stad is gegaan maar daar diep in de bergen is gebleven om in de stenen en keien zijn kunstwerken in te graveren. Een hele aparte vent, die volgens ons niet helemaal 100% is. Ook heeft ie volgens ons die 29 jaar niet gedouched. Maar hij heeft daarvoor wel een soort onderscheiding gekregen, omdat hij die 29 jaar daar is gebleven met zijn kunstwerkjes. Wel indrukwekkend.
Na de man te hebben bewonderd, zijn we naar een andere waterval gegaan, maar dan van onderen. Mooi uitzicht! Jammer genoeg schijnt het water daar vervuild te zijn dus zwemmen was geen optie. Niet dat we van plan waren om nog een duik te nemen....
Na al het touren hebben we in Estali een lekker steakje gegeten! Yum! Met volle buik teruggereden naar de bewoonde wereld, een reis van ongeveer 2 1/2 tot 3 uur. Helemaal kapot waren we!
Zaterdag ons laatste dag in Nicaragua. Carla had ons opgehaald om naar Managua gebracht te worden met onze overvolle koffers. Daar samen met Carla en Tamara nog meer inkopen gedaan om onze koffers nog iets meer te vullen. Was niet echt een goed idee maar het had niet uitgemaakt, want we hadden al overvracht. We hadden beter ook een extra koffer kunnen kopen en de extra kosten samen delen, maar we hadden hoop dat er een lieve aardige ground stuard ons zou helpen met onze extra kilootjes. Helaas, daar ter plekke moesten we onze koffers opnieuw ordenen. Zelfs met ordenen lukte het niet. Uiteindelijk een nieuwe handbag gekocht en spullen overgeheveld. Deze grote handbag ook naar de bagageruimte gestuurd. Vliegtuig ingestapt en op naar Houston. Wat een ramp!
In Housten natuurlijk nog meer inkopen gedaan en even lekker seafood gegeten. We moesten daar 5 uurtjes blijven hangen, wat moet je anders doen dan shoppen en eten!
Nadat we ons hebben volgepropt met food stapten we het vliegtuig in naar NL, waar de graadjes onder de nul ons te wachten stonden. Heerlijk, back home!!!!!!!!!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten